Wednesday, January 27, 2010

HUWELIK MET GOD


Haai, ek wil jou vandag ‘n ding vra: Is jou verhouding met God soos twee mense wat maar net saambly?

Dit is gerieflik, jy kry uit die ander een so veel as moontlik. Jy het geen verantwoordelikheid teenoor jou maat nie.Dinge word saam gedoen net tot op ‘n punt en dan is dit nie meer lekker nie, dan is dit tyd om jou eie gang te gaan....!

Jy word vanoggend kwaad vir jou maat en omdat jy geen verantwoordelikheid teenoor hom/haar het nie, besluit jy, ek gaan nie vanaand huistoe nie.

Ek gaan liewer by een van my ander vriende oorbly vir ‘n dag of twee totdat ek minder kwaad is . As ek dan besluit om met iemand anderster, in die bed te spring, dan is dit regso want die verantwoordelikheid teenoor die eintlike maat ontbreek. “Ons is mos nie getroud nie...!”

Ek kan eintlik maak soos wat dit my plesier verskaf, want ek is nie gebonde aan die ander persoon nie. Maar as ek wil teruggaan, gaan hy daar wees en my met ope arms ontvang. Hopelik! Dink net hoe groot sal die ontnugtering wees as jy wil teruggaan en daar is nie meer plek vir jou nie. Dit is dan amper soos die vyf maagde wie se olie vir die lampies opgeraak het terwyl hulle vir die bruidegom gewag het. Toe hulle terugkom nadat hulle gaan olie koop het, was die deur gesluit en kon hulle nie ingaan nie.

Is dit dalk hoe jou verhouding met die Vader is?

Is jou verhouding met God dalk soos twee mense wat besluit het om te trou., Om ewige trou aan mekaar te belowe. Tot die dood ons skei.

Ja, daar kom party dae, veral aan die begin van die huwelik, dat die verhouding maar stormagtig is. Jy wil jou eie stempel daarop afdruk dit gaan ‘n bietjie aan totdat daar kompromie bereik word. Gewoonlik is die persoon wat die sterkste is, die een wat dikteer. Jy word kwaad vir jou maat, maar jy weet jy het ‘n verantwoordelikheid teenoor hom/haar want julle is getroud....! Jy weet dit sal nie help om vir ‘n onbepaalde tyd vir jou maat kwaad te bly nie.

Jy sal maar net moet by jou maat uitkom, die saak uitpraat en die belangrikste, jou maat om verskoning vra. Jy kan jou nie afskei van jou maat nie, julle het ‘n verantwoordelikheid teenoor mekaar. Julle kyk nie wat elkeen uit die verhouding kan kry nie, - wat is vir jou voordelig nie. Julle is besig om ‘n baie lang termyn verhouding met mekaar op te bou, dit is wat albei van julle wil hê. Julle beplan saam aan dinge, jy spring nie maar sommer net weg en doen dinge sonder om jou maat te ken in jou beplanning nie. Jy doen dinge ook nie sommer op die ingewing van die oomblik nie, jy praat en bespreek dit mos met jou maat en wanneer hy/sy toestemming gee, eers dan gaan jy voort met jou planne. In ‘n huwelik is jou maat die belangrikste, en jy sal alles vir hom/haar doen. Julle beplan saam, geniet mekaar, dit behoort ‘n fees te wees om tyd met mekaar te spandeer.

Jy draai tog seker nie jou rug op jou maat en ignorer hom/haar vir dae of weke of dalk selfs maande nie. Dan het jou huwelik misluk en kan julle maar net sowel elkeen sy eie pad gaan.

As jy lief is vir jou maat en regtig erns daarmee maak, dan wil jy altyd naby hom/haar wees. Jy wil kommunikeer, jy wil vertel, jy wil raad vra, jy wil moontlikhede bespreek, jy wil beplan, nie in isolasie nie, maar met jou maat. As jy iets doen moet jy weet dat dit met jou maat se seënwense is. Julle moet saamstem daaroor dit is ‘n lewe van gee en neem nie net neem nie, want dit gaan nie net oor jou nie, maar dit gaan eintlik oor jou maat.

As jou verhouding met God ernstig is. As jy hom wil ken in alles, dan is jy op die regte pad. Die Woord sê: Ken Hom in al jou weë, dan sal Hy jou paaie gelyk maak..!

Jy moet nie net ‘n verhouding met God aanknoop tot jou eie voordeel nie. As jy met Hom in verhouding gaan, moet jy jou kant bring, ten volle bring. Daardie huweliksband met God moet daagliks stywer word. Jy moet al hoe meer tyd met Hom wil spandeer, Hom al hoe meer vertrou, Sy stem al hoe duideliker hoor, sodat jy kan weet wat Hy van jou in die verhouding verwag.Jy moet jou belofte van trou wat jy teenoor Hom afgelê het ten volle nakom.

As jy eers eenkeer die ware liefdevolle verhouding met God beleef het, sal jy nooit as te nimmer jou rug op Hom kan draai nie. Jy sal vind dat jy nie genoeg van Hom in jou lewe kan kry nie. Jy sal al hoe meer tyd met Hom wil spandeer en Hom alles wil vertel omdat jy hom volkome vertrou.

Prys die Here, dit is lekker om God te dien. As ek met verwondering na U handewerk staar dan weet ek dat ons ‘n GROOT GOD dien. Dat alles nie maar net deur ewolusie tot stand gekom het nie, maar dat die kleinste klein blommetjie en die hoogste bergspits deur U gemaak is. Ek eer U daarvoor en wil met U in ‘n liefdesvehouding staan vir die res van my aardse lewe. Ek eer U en het U lief.

Thursday, January 7, 2010

Waai Geeswind waai

Daardie Sondag was een van die ongekende, ongemaklike, droë, warm dae. Selfs van die geharde Kalahari bewoners het gesê dis verby erg-warm. So warm dat lank nadat die hittige hemellig syse lê loop kry het, sweterige leidrade steeds op jouse vel plak. Daar was nie eers sprake van ‘n windjie nie. Geen, niks, selfs nie eers ‘n gedagte aan ‘n briesie nie. Ek is opgewonde, rusteloos en kyk kort-kort na ons gereelde rooidak bymekaarkomplek. Prewel smekend vorm woorde op myse lippe. “Waai Geeswind waai. Waai oor die droë kolle van mensegoed harte.”

Die amper 20 stoele in die skoon geveede klaskamer is netjies en sindelik in ‘n halwe ronding gepak. Iedereen se kykoog behoort ‘n oop uitsig op die groot TV te hê wat half verlate saam met ‘n alleenstaan bedliggie op die kaal staaltafel staan. ‘n Dik swart verlengkoord slang kronkelend by die deur uit om êrens buite op die stoep deel van die klein kragopwekker te word wat kermend soos ‘n swerm geïrriteerde perdebye raas. Sterk skemer en die meeste van die fliekgangers het hulle op die plastiekstoele tuisgemaak. Vol afwagting en in doodse stilte staar hul na die TV, gretiglik soekend na tekens van lewe op die dooie skerm. Diegene wat laat kom sal maar êrens op die harde vloer moet nesskrop.

Saggies begin musiek in die agtergrond speel en die aanbieder stel Ou Grote bekend. Rustig en sonder fanfare begin Ou Grote sy lewenspad beduie. Vasgenael sit die groepie en luister na ‘n vertelling van ‘n diksand lewenspad met onnodig baie majestueuse dwarsduine, ondeurdringbare stofstorms en massiewe skerp rotse. ‘n Tragiese lewensverhaal vol herkenning en ervaring want die gesinsgeweld, armoede en hongersnood waarvan vertel word, is so eie aan hulle Kalahari manier van bestaan. Iemand skud sy kop, vee doelloos met sy hande oor sy hare sodat hy nonchalant en doodluiters ‘n verdwaalde souttraan uit syse oog kan vee. Half weggesteek in die vroegaanddonker snik iemand saggies en dan word daar ongeërg diep gesnuif. Nes ‘n ou staatmakertrekos beur en sweet Ou Grote se vertel verder rondom verwerping en verwaarlosing, verby woede en aanranding, asook deur sy persoonlike depressiesloot. Dit, terwyl die wêreld die Ou Grote se daaglikse doen en late beskou net soos ‘n skaapboer na ‘n kampioen Dorperram sou kyk.

“Waai Geeswind, waai,” smeek ek saggies, “mag Ou Grote se hartseerverhaal vandag êrens stilstaan in ‘n weggooimens se vernielde hart.” Die Mooiste Mooi wat langs my sit, vat myse hand en gee dit ‘n sagte drukkie. Ook sy gesels met Vader oor hierdie littekensaak.

Ou Grote se lewensvertelling is verby en steeds sit hulle grafstil en kyk na die TV-skerm waar die sneeuswart beeld stuiptrekkings kry. Stadig staan ek op en druk die alleenstaan bedliggie aan wat agter die TV wegkruip. Dowwerig verlig die geelwit gloeilampie die klaskamer en beklemtoon die ongeloof wat so groot soos Witkop se duin op hulle se voorkoppe geskryf staan. “Die goeters gebeur mos nie met die Boere se mense nie Pastoor,” het een so koponderstebo opgemerk terwyl ek die fliekgangers woordeloos beskou. My oog vang die Mooiste Mooi met haarse groen oë gesluit en ek weet sy vra nog steeds vir lewe en ‘n stukkie openbaring.

“As jy iets wil hê wat jy nog nooit gehad het nie, moet jy iets doen wat jy nog nooit gedoen het nie,” borrel dit onverwags oor myse lippe. Skielik besef ek dat Ou Grote se hartroerende smeking vir ware vergifnis weereens baie vlak in elkeen se binneste-binne en vermoëns lê. “Waai Geeswind waai,” smeek ek weer en Sy sagte koelte teenwoordigheid omring ons soos ‘n balhorige Kalahari draaiwind.

Terwyl die sweet op die meeste van ons se gesigte blink, vryf ‘n paar onophoudelik met hulle se hande oor hulle se bo-arms bloot asof daar ‘n yswindjie oor hulle blaas. Haarse harde oë blink van littekentrane terwyl sy ook met haarse hande styf om haarse bo-arms gevou sit. Stadig maar seker begin trane uit haar oë vloei en vermeng met die sweetdruppels op haarse gesig. Onbeskaamd huil sy uit haar hart en so ontkiem ‘n goddelike sagtheid in haar binneste-binne. “Waai Geeswind waai,” weergalm dit binne-in my.

‘n Rukkie later is die kragopwekker se geïrriteerde geraas stil en die meeste fliekgangers is elkeen na syse plekkie toe. Skielik staan sy met haar nat gevlekte wange langs die Genadewa waarin ek sit en sy kyk my met ‘n diepe sagtheid vol in die oog. “Ek is vry Pastoor, regtig vry want ek het vanaand iets gedoen wat ek nog nooit gedoen het nie. Ek het vergewe, ek het hulle almal vergewe.”

So met die oopmaak van haarse kosbare hartsverklaring, steek ‘n koelte windjie vanuit die suide op en omvou haar saggies, so al asof Vader Homself haar ‘n drukkie kom gee. Waai Geeswind waai, kom waai ook deur my.

Wel vanuit die Agter-Kalahari tot ‘n volgende keer, mooi bly, lekker slaap en onthou .........................

Êrens tussen die duine woon mense wat jou waardeer omrede jy kosbaar en spesiaal is.

Die Kalahari Cronjé's

(Landlyn 054-551 1000)

Monday, January 4, 2010

ONVERGEWENSGESINDHEID

Hier aan die begin van die nuwe jaar, die jaar waarvan almal van ons so baie verwag, wil ek jou vra of daar onvergewensgesindheid in jou hart is.
Miskien het daar al gras oor gegroei en jy dink nie meer bewustelik daaraan nie. Dit het so half in die vergetelheid geraak. Het jy al gesien, as 'n gat in die grond toegegroei is met gras dan raak jy onbewus van die bestaan van die gat. Die feit dat hy toegegroei is, maak nie dat die gat nie meer bestaan nie. Jy sal gou van die gat se bestaan bewus word wanneer jy daarin trap........!

Dit is dieselfde met onvergewensgesindheid....!

Gaan bietjie bewustelik terug in jou lewe en ondersoek jouself behoorlik en kyk of jy vrede gemaak het met diegene deur wie jy seergekry het.
Miskien 'n egskeiding..., onmin met 'n familielid..., verkragting...., vennootskap wat suur geword het...., iemand het dalk iets aan een van jou gesinslede gedoen..., jy het jou werk verloor...., jou motor is gesteel of daar is by jou ingebreek..., jy is dalk aangerand..., dalk iemand aan die dood afgestaan..!

Om met opgekropte woede in jou te loop, benadeel net jouself en diegene om jou. As jy daarmee sukkel sal jy nooit 'n behoorlike verhouding met die Here kan hê nie en ook nie met jou medemens nie. Woede oor dinge buite jou huwelik, sal selfs 'n invloed op die geluk in jou huwelik uitoefen.

My vriend, smag jy nie ook na 'n vredevolle en vreugdevolle lewe nie? 'n Lewe waarin jy nie gejaagd is nie. 'n Lewe waarin jy nie vir jouself en almal om jou kwaad is nie. ''n Lewe waarin jou knieë nie knak onder daardie woede en onvergenoegdheid nie...!

Jy het dit seker al baie keer gehoor? Vat al daardie goed waaroor jy onvergenoegd, kwaad is en skuldig oor voel, en gaan sit dit voor ons Liewe Heer se voete neer. Gaan bely dit voor Hom en vra Hom om jou daarvan te reinig met Sy bloed. Spreek die persone vry en vergewe hulle, wat jy voel jou te na gekom het - en begin lewe.

As ons andere nie kan vergewe en vryspreek nie, hoe kan ons na Jesus toe gaan en vergifnis vra
en verwag dat Hy dit sal doen. Soos wat ons keer op keer na Jesus toe gaan as ons iets verkeerds gedoen het, so moet ons ook teenoor ons naaste optree en hulle vergewe.
Moet asb nooit, ooit sê "ek sal nooit so-en-so kan vergewe vir wat hy of sy aan my gedoen het nie!"
Jou vrede is baie belangriker as die vete met 'n ander persoon.

Ek bid dat 2010 jou so naby aan Jesus sal bring, dat Sy geur, deur jou - aan andere versprei sal word.