Wednesday, July 29, 2009
KUISHEIDSGORDEL
Wednesday, July 15, 2009
TYD
Pred3:2 ‘n tyd om gebore te word en ‘n tyd om te sterwe, ‘n tyd om te plant en ‘n tyd om uit te roei wat geplant is,
Pred 3:3 ‘n tyd om dood te maak en ‘n tyd om gesond te maak, ‘n tyd om af te breek en ‘n tyd om op te bou,
Pred 3:4 ‘n tyd om te ween en ‘n tyd om te lag, ‘n tyd om te weeklaag en ‘n tyd om van vreugde rond te spring,
Pred 3:5 ‘n tyd om klippe weg te gooi en ‘n tyd om klippe bymekaar te maak, ‘n tyd om te omhels en ‘n tyd om ver te wees van omhelsing,
Pred 3:6 ‘n tyd om te soek en ‘n tyd om verlore te laat gaan, ‘n tyd om te bewaar en ‘n tyd om weg te gooi,
Pred 3:7 ‘n tyd om te skeur en ‘n tyd om aanmekaar te werk, ‘n tyd om te swyg en ‘n tyd om te spreek,
Pred 3:8 ‘n tyd om lief te hê en ‘n tyd om te haat, ‘n tyd vir oorlog en ‘n tyd vir vrede.
Tuesday, July 14, 2009
SPORE VAN EENVOUD
Groete en Vrede!!!
Met ‘n oorloop hart staan ek een laatoggend op die voorstoep van die huis en geniet die vogtigheid in die lug na die welkome reënbui. Vars lê die raasligte en harde eggo slae wat oor die uitgestrekte vlaktes reisies gehardloop het in ons oë en ore. Die soet hemelwater wat in ronde, vet druppels geval het, tower die plat Kalahari vlak nou om in ‘n see vol menigte waterplasse. So dink ek terug aan my jongdae en veral hoe ek met reëntyd ook maar onder dak moes bly. Ek onthou en ervaar weer die saligheid van kommervry kindwees en die lekkerte van kaalvoet in die modderplasse speel. Salig voorwaar.
Dan sien ek Ou Let met haar bekende waggel-waggel stap van veraf in die pad aankom. Sy, wat oornag van niemand in iemand verander het na haar man, Jan, se ontydige dood voorlaaste jaar. Ou Let wat die lewe op haar eie Kalahari manier aanpak - sonder haas en sonder spoed. Rustig staan ek en wag dat sy nader waggel en groet dan vriendelik. Haar oë probeer deur die brillense fokus maar ek staan kort agter sig. Opgewonde herken sy my stem en haar gesig blom vriendelik met my naderstaan aan die klein hekkie. Ons gesprek is lig, vol kwinkslae en ‘n gekoggel.
Dan vang my oog haar waggelspoor wat plek-plek wegraak tussen die plasse water. Spore wat reguit en doelgerig loop ongeag hindernisse in die pad, spore getrap met geëelte kaalvoete. Spore van eenvoud en afhanklikheid. Afhanklikheid aan Hom. En saggies skryf Hy met Sy vinger op die deur van my hart se skatkamer “Salig is die wat spore van eenvoud vir My trap, want aan hulle behoort die koninkryk van die hemel.”
‘n Week later en ek staan weer so teen die middag se koffietyd op die voorstoep van die huis en sien Ou Let se kaalvoetspore in die songebakte modder buite die klein hekkie. Spore van eenvoud, spore van kind afhanklik wees. Diep in my weet ek dat, solank ek leef, ek ook spore van eenvoud wil los oral waar ek gaan. In die verre weste knip die son sy oog en plaas daarmee ‘n aksent van Vader se warm hartklop daarop met ‘n goudgeel sonsak want ek en jy bly afhanklik aan Jesus, ongeag wat.
Wel vanuit die Agter-Kalahari tot 'n volgende keer, mooi bly, lekker slaap en onthou ...................
Be BLESSED by the BEST and stay within the confinements of LOVE
HJ & Dalene
DIVINE
(Landlyn 054-551 1000)
Monday, July 13, 2009
NIE UIT VERDIENSTE NIE MAAR UIT GENADE
Friday, July 10, 2009
ROL JY ROND VAN BEKOMMERNIS?
Thursday, July 9, 2009
PSALM 34 - Die Here beskerm die gelowige
Wednesday, July 8, 2009
WAT DRYF OF MOTIVEER JOU
As mens kyk na die armstes van die armes wat geen kans het om geld te verdien nie wat met ingesonkte oe en ribbes wat baie ver uitstaan daagliks 'n sleurbestaan voer, wat motiveer hulle? Is dit hoop? Hoop dat daar vandag iets sal wees om te eet? Wat motiveer daardie persoon wat op die straathoek staan en bedel, wat sy plakkaat omhoog hou om te wys hy het nie 'n werk nie en geen inkomste nie. Is dit hoop dat iemand vandag vir hom iets sal gee sodat hy kan eet en sy gesin kan voed, al is dit net vir een maaltyd? Wat van daardie straatkind wat langs jou motor kom staan? Jy kan sien daar het baie lanklaas water by hom verbygekom, daardie gesiggie en handjies is asvaal. Wat laat hom elke dag opstaan waar hy tussen plastiek en karton op die harde grond die nag gelê en koud kry het? Is dit hoop wat hy in hom koester dat iemand hom dalk vandag 'n kombers sal gee sodat hy nie vannag koudkry nie.