hoendervleis-vrywend deur ons gewaai waar ons onder ‘n alleenstaan peperboom
bymekaar gekom het. Vir ‘n heel eerste keer se kerkmaak daar by hulle was
die opkoms veel meer as wat ek en die Mooiste Mooi kon verwag het.
Hopelik het hulle gekom om meer van Hom te leer maar ek vermoed dat die meeste
het ander motiewe gehad. Die Kalaharikoerant het mos maar ‘n manier om
ook goeie nuus oor te dra.
skreeu-groen hemp heel alleen homself geselskap hou. Kort-kort krap sy se
keel en dan probeer hy met ‘n dieperige gegrom die ongerief uit sy se keel kry
terwyl hy sy hand bak oor sy se dowe linkeroor hou om beter te kan hoor.
ingesit en heel bedeesd en bedaard het die groepie woestynbewoners begin
sing. Die hande word saggies, statig en gereserveerd geklap.
Langsaam begin hulle die ritme en tempo verhoog en so begin almal se voete
ritmies in die rooibruin Kalaharistof op en af tik. Vinniger en vinniger
jaag hulle die tempo aan totdat nie een van hulle kon stilsit nie.
sonder instrumentale begeleiding te dans. Eers draai hy en dan swaai hy
en dan begin die res van die kerklopers inval. Hulle vorm ‘n dansende ry
met ‘n iedere een wat die voordanser met die heldergroen hemp volg.
Niemand besef dat daar nou geen probleem met sy se dowe oor is nie. Met
eentonige reëlmaat word daar in die rooibruin stof van die Kalahari
geskuifeldans, soms vinniger en dan weer stadiger. Om en om hou hulle aan
terwyl die stof hoër en hoër styg. Geeneen stamp of raak aan mekaar
nie. Elkeen is op ‘n unieke manier besig om die Skepper van Stofaarde op
die maat van die koortjie te loof en Hom te eer. Met sy se oë half toe en
hande omhoog is hierdie voordanser se binne-oog – nes ‘n Dawid van ouds –
net gefokus op Hom wat so kosbaar in sy se hart brand. Hy wat Koning,
Heer, Redder en Geneesheer is.
die winterwindjie oor die vlak te verdwyn. Die stowwerige sweetdruppels
wat oor die meeste se gesigte afstroom vertel ‘n eiesoortige verhaal om voor
Hom te kon dans. Die voordanser het weer so aan die eenkant onder die
boom gaan sit en steeds kort-kort sy se keel probeer skoonmaak. Meelewend
is hy voorwaar want elke kort-kort steek hy sy se hand in die lug en probeer ‘n
woord uitkry maar sy se stem bly weg, heel weg. Uit radeloosheid klap hy
maar sy se hande want dis al hoe hy die opgewondenheid in sy se binneste-binne
kan uitdruk. Sy karaktervolle gesig is ‘n studie van verwagting terwyl hy
onbewus is dat diep in sy se binneste-binne iets kosbaars aan die gebeur is.
alles moontlik” tref diep en trane jaag resies teen sy bruin wange af.
Met elke druppel wat tussen sy se skoene in die stof val, raak sy las ligter en
ligter en sy se gesig begin straal. Dan skielik raak die ding met sy se
keel en dowe linkeroor net te veel vir hom want hy sukkel al vanaf die draai
van die eeu daarmee. Hoop begin smeul in sy se binneste-binne en kort
voor lank begin klein vlammetjies aan die kante van sy hart te lek.
Vasberade staan hy op en stap met hoopvolle verwagting die Groot Geneesheer se
operasietafel daar in die ope vlak tegemoet.
hy almal half verbaas aan en begin terugstap na sy se sitplek doer eenkant
onder die boom. So in die loop vryf hy sy se oor en maak sy se keel
skoon. Iemand aan sy linkerkant verduidelik saggies aan ‘n nuweling van
sy se stryd teen die stom en dowigheid terwyl almal se oë in stilte op hom gerig
is. Skielik steek hy vas en begin met ‘n sagte stem te sing.
Oopmond verbaas sit ons en staar. Vinniger en vinniger, harder en harder
weerklink die hemelklanke oor die vlak. Dankbaar steek hy sy se hande
omhoog en begin weer ritmies en skuifelend te dans. Gou-gou is almal uit
die stoele en dans en sing saam. Hy met sy skreeugroen hemp voor en die
res al skuifelend agterna.
huise toe loop. Snikkend fluister hy in my se oor terwyl ons by die
Genadewa groet, “Voorwaar Pastoor, die oomblik wat jy ‘Hoop’ kies is alles
moontlik …, alles is moontlik.”
en spesiaal is.
No comments:
Post a Comment